Marta Sikorska (missfilmmix) – filmoznawczyni z tysiącem książek i czarnym kotem Koperkiem. Na co dzień mieszka na Facebooku i Instagramie, chociaż udaje, że w Warszawie.
____________________________________________________________
Pamiętam, jak jeszcze kilka lat temu interesujące nas linki i strony zapisywało się w notesie albo w kalendarzu. Dziś te najfajniejsze się po prostu pamięta, albo ma się tysiąc rzeczy w zakładkach, które się odkrywa ponownie po pół roku. To zdecydowanie mój przypadek. Skąd brać zajawki? Co czytać? Co oglądać? Skąd brać linki? Dzielę się swoimi typami.
Książka
Moje życie to przede wszystkim czytanie. Nadwyżkę wolnego czasu wykorzystuję na kończenie książek wypożyczonych z biblioteki i rozpoczętych e-booków. Ogromnie polecam powieść „Nie mówcie, że nie mamy niczego” Madeleine Thien (dostaniecie ją legalnie w większości sklepów z e-bookami, także na Legimi). To opowieść o pewnej rodzinie i jej znajomych, której główna część rozgrywa się w czasach rewolucji kulturalnej w Chinach, opisując także wydarzenia tuż przed Masakrą na Placu Tiananmen i czasy współczesne. Kiedy czytam, z reguły lubię ciszę, ale w przypadku tej książki aż się prosi o playlistę grającą w tle – poznajemy bowiem środowisko osób zajmujących się komponowaniem muzyki – jedna z bohaterek jest skrzypaczką, a ojciec narratorki pianistą.
Polecam też audiobooki po angielsku, sięgam po nie najczęściej wtedy, gdy brak mi cierpliwości na oczekiwanie na wersję papierową po polsku. Dotychczas korzystałam z darmowych wersji próbnych kilku platform i tym sposobem wysłuchałam na przykład wspaniałego słuchowiska, jakim jest „Bestie Boys Book”, czytanego m.in. przez Kim Gordon, Steve’a Buscemi, Rosie Perez czy Jarvis’a Cocker (audiobook dostępny np. na Audible). Teraz słucham biografii Susan Sontag (Susan Sontag: Her Life and Work) autorstwa Benjamina Mosera na aplikacji Rakuten Kobo, też za free. Z tej biografii dowiedziałam się, że babcia Susan urodziła się w Białymstoku!
Muzyka
Polecam tworzenie playlist. To naprawdę znakomite zajęcie. Słucham zarówno tych stworzonych przez siebie (WIOSNA)), jak i moich znajomych (2020 Ani Chojnackiej czy Sur Moderno by MOMA). Polecam wam też facebookowe profile jak np. Too Much Music Will Kill You czy Girls to the Front, no i oczywiście miejsca takie jak Pitchfork czy BeeHype.
Staram się słuchać regularnie audycji Henry Rollinsa w stacji KCRW (ściągnęłam nawet apkę tego radia, by o tym pamiętać). Henry puszcza często kobiece punkowe grupy, np. The Runaways, o których film chcę koniecznie obejrzeć (jest dostępny legalnie na cineman.pl). Z okołomuzycznych tematów, oglądam aktualnie serial o choreografie Bobie Fosse i jego partnerce Gwen Verdon „Fosse/Verdon” na HBO GO. Serial mówi wprost o tym, jak dużą rolę w twórczości Fosse’a odegrała Verdon i jak wyglądała rzeczywistość wokół mistrza, który nie szanował ani swoich partnerek ani współpracowniczek.
Filmy
Nie mam ulubionej platformy streamingowej. Kiedy jeszcze Internet mało znał takie rzeczy, dużo siedziałam na UBU WEB, może teraz znowu tam zajrzę. Korzystam z Netflixa (zawsze rozbawi mnie „Brooklyn 99”), HBO GO – skończyłam drugi sezon „Kidding”, mam zaczęty też drugi sezon „Babylon Berlin”; chili. com – mam zaznaczonych na liście „do obejrzenia” ponad 70 tytułów; vod.tvp.pl – nowe polskie kino, sporo klasyki i perełki w rodzaju „Underground” Emira Kusturicy, (na moim radarze aktualnie niemiecki „Walc w alejkach”); MUBI – do obejrzenia wyselekcjonowanych 30 tytułów, codziennie pojawia się jeden nowy, ale jeden stary znika – teraz dostępne są filmy z Japonii, Bułgarii, ale też bodajże dwa filmy Johna Schlesingera czy „Humanité” Bruno Dumonta; dafilms.pl – filmy dokumentalne, dużo polskiego kina, nominowana do Oscara „Kraina miodu”, biografia Vivienne Westwood czy dokumenty Agnes Vardy.
Więcej o kinie zawsze chętnie usłyszę w podcastach. Póki co mam swoje dwa ulubione, których słucham regularnie – są to „SpoilerMaster” Michała Oleszczyka (polecam np. obejrzenie najpierw na „Pewnego razu w…Hollywood” Tarantino, a później odsłuchanie audycji Michała). Podcast ten znajdziecie na Spotify czy Youtube. Drugi to „Azja kręci”, który robią znawcy kina azjatyckiego z ekipy festiwalu Pięć Smaków – Jagoda Murczyńska i Marcin Krasnowolski. Odcinki mają po ok. 30-40 minut i znajdziecie je na Spotify.
Sieć powiązań
Ostatnio w każdym moim facebookowym poście staram się podawać źródło informacji (są to często Instagramy znajomych albo grupy, do których należę). Uważam, że jest to fair, skoro czerpię z tego, że ktoś podzielił się ze mną swoim inspirującym odkryciem.
Oto moje ulubione profile instagramowe i facebookowe – pewniaki kontentu – bo polecają naprawdę dużo dobra. Nie tylko rzeczy, o których wspomniałam, ale też podcasty czy płyty. Informują o ważnych rocznicach i ślą zacne memy (no może poza Pawłem):
Kaja Klimek – seriale, kino
Jakub Szestowicki – książki, nowe technologie
Iza Cupiał – książki
Joanna Jezierska – bloki, sztuka, joga, styl życia
Karolina Bednarz – Azja, książki, podróże, self care
Agata Pyzik – sztuka, książki, muzyka, polityka
Paweł Pieniążek – wiedza o konfliktach i rzetelne dziennikarstwo z trudnych stref świata
Wędrowanie po sieci
Ta czynność ma w sobie sporo wspólnego z siecią powiązań. Opiszę to na przykładzie podcastu Intrigue: Tunel 29. W lutym byłam z koleżankami w Berlinie. Dzięki śledzeniu Instagrama Sandry Juto dowiedziałaxm się o istnieniu Muzeum STASI (Służby Specjalne NRD). Wizyta w nim ogromnie mnie poruszyła, przypomniały mi się filmy takie jak „Życie na podsłuchu” Floriana Henckela von Donnersmarcka czy „Barbara” Christiana Petzolda. Śledzę w internecie naprawdę sporo wątków, więc obok tego tematu (zgłębianego dalej w szerszym kontekście innych państw naszego regionu dzięki np. takim serialom jak czescy „Nieświadomi”), trafiłam też na informację, że kolejny muzyk zespołu Suede (obok Bretta Andersona) wydał książkę. Chodzi o Mat’a Osman’a , który to z kolei w tekście dla The Guardian, polecał rzeczy, które ostatnio go poruszyły i tam wśród rekomendacji znalazła się między innymi właśnie historia berlińskiego Tunelu 29 (Mat słuchając tej historii tracił zasięg w telefonie, więc żeby dosłuchać wszystkich 10 odcinków zatrzymał się przy jakiejś stacji benzynowej, tak to było ekscytujące). Co ciekawe, podcast, który opisuje wydarzenia z roku 1962 w Berlinie wymyśliły i stworzyły kobiety: Helena Merriman, Eloise Whitmore, Sabine Schereck. Z innych miejsc okołotematycznych polecam calvertjournal.com – po angielsku o sztuce i kulturze takich krajów jak Rumunia, Czechy, Rosja albo Armenia. Z innych wędrowań w sieci: zamierzam na Google Earth zwiedzać Tajwan, bo bardzo chciałabym tam pojechać. Zamierzam też słuchać podcastu, który dopiero odkrywam – Kitchen Sisters, założony przez Davię Nelson i Nikki Silvę, gdzie jedną z prowadzących jest np. aktorka Frances McDormand. Znajdziecie tu np. historie kucharek prezydentów USA, czy posłuchacie jak Laurie Anderson opowiada o archiwum Lou Reeda.